KARNITYNA – jej nazwa pochodzi stąd, że po raz pierwszy wyizolowano ją w mięsie (łac.caro, carnis-mięso). Początkowo nazywano ją witaminą BT, ponieważ jej brak w pożywieniu powodował gromadzenie się tłuszczu u larw mącznika młynarka. Jest substancją pochodzenia naturalnego, o nazwie zwyczajowej L-karnityna, dlatego właśnie w tej postaci powinna być obecna w codziennej diecie lub podawana jako suplement diety.
L-Karnityna wspiera produkcję energii komórkowej poprzez udział tłuszczów długołańcuchowych w transporcie do mitochondriów, gdzie tłuszcze zostają przekształcone do ATP (paliwo komórkowe). Uczestniczy również w usuwaniu z mitochondriów średnio- i krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, mających w nadmiarze działanie toksyczne.
Biochemia karnityny
Karnityna wraz z jej estrową pochodną stanowi kluczową część naturalnej karnityny. Występuje u większości ssaków w różnych tkankach . Całkowita zawartość w ludzkim organizmie wynosi 20 gramów, z czego 98% znajduje się w tkankach szkieletowych i układzie sercowo-naczyniowym, 1.4 % w nerkach i wątrobie oraz 0.6% w płynach zewnątrzkomórkowych.
Jak pozyskujemy karnitynę?
Około 25% jest syntetyzowana w organizmie z aminokwasów lizyny i metioniny a reszta pochodzi z żywności. Głównym źródłem jest mięso, drób, ryby, mleko oraz niewielkie jej ilości można znaleźć w zbożu i awokado. Osoby, które nie spożywają mięsa i produktów mlecznych zwykle mają zwiększone zapotrzebowanie na karnitynę.
Skutki niedoboru karnityny
- Osłabienie lub zanik mięśni szkieletowych (miopatia)
- Niewydolność mięśnia sercowego (kardiomiopatia)
Zastosowanie lecznicze karnityny
- Niewydolność krążenia
- Choroba wieńcowa
- Miażdżyca tętnic
- Uszkodzenie mięśni
- Pomocniczo w leczeniu otyłości
- Pomocniczo w leczeniu zaburzeń lipidowych
- NAFLD- niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby
- Pomocniczo w chorobie Alzheimera